Περιγραφή
Ο Φώκνερ ξέρει πολύ καλά πώς οι ντέτεκτιβς δεν υπάρχουν πώς ή αστυνομία δεν στηρίζεται ούτε στην ψυχολογία, ούτε στη διορατικότητα, αλλά στην κατάδοση και πώς δεν συλλαμβάνουν τον καταδιωκόμενο δολοφόνο ούτε ο Μαιγκρέ ούτε ο Πουαρέ, αλλά και ή επαγγελματική αστυνομία γιατί αρκεί να διαβάσει κανείς τ' απομνημονεύματα τών αρχηγών της αστυνομίας για να ιδεί πώς ή ψυχολογική διείσδυση δεν είναι το φόρτε αυτών των ανθρώπων, και πώς «καλή αστυνομία» είναι ή αστυνομία που μπόρεσε καλύτερα απ' τις άλλες να οργανώσει τους πληροφοριοδότες της. Ο Φώκνερ ξέρει επίσης πώς ο γκάγκστερ είναι, πρώτ' απ' όλα, ένας έμπορος οινοπνευματωδών. Το «Ιερό» είναι λοιπόν ένα μυθιστόρημα με αστυνομική ατμόσφαιρα χωρίς αστυνομικούς, με γκάγκστερς βρωμερούς, συχνά άνανδρους, χωρίς δύναμη. Μα ο συγγραφέας παρουσιάζει έτσι μια αγριότητα που τη δικαιολογεί το περιβάλλον, κι' ή δυνατότητα να γίνουν αποδεκτά, χωρίς να λείψει ή στοιχειώδης πιθανοφάνεια, ο βιασμός, το λυντσάρισμα, ή δολοφονία, οι μορφές της βίας που σκιάζουν όλη την πλοκή του βιβλίου. (Απο την εισαγωγη)