Περιγραφή
«... Κάθε απόγευμα, την ώρα που ή Κλάρα άναπαυόταν, ή Χάιντι έμενε μόνη της. Τότε σκεφτόταν το "Αλμ. Μια μέρα ή θύμηση από τις χιονισμένες κορφές και την πράσινη κοιλάδα την έκαναν να αισθανθή τόση νοσταλγία που τύλιξε βιαστικά τα ψωμάκια μέσα στο κόκκινο μαντήλι της, φόρεδε το μικρό ψάθινο καπέλο της και ξεκίνησε για το σπίτι της. Αλλά δεν είχε πάει πιο μακριά από την εξώπορτα όταν συνάντησε τη φροϋλάιν Ροτενμάιερ που μόλις γύριζε από τον περίπατό της. Τα εξεταστικά μάτια της κοίταξαν τη Χάιντι από πάνω μέχρι κάτω. - -Τί σημαίνει αυτό; Δεν σου απαγόρευσα να τρέχης στους δρόμους; -Δεν είχα σκοπό να τρέξω στους δρόμους, ήθελα άπλώς να γυρίσω στο σπίτι μου, εξήγησε ή Χάιντι φοβισμένη. -Να γυρίσης στο σπίτι σου! Αναρωτιέμαι τί θα βρή ν' απαντήση σ' αυτό ο χερ Σίδμαν! Να φύγης από ένα τόσο όμορφο σπίτι! Τί δε σου αρέσει εδώ μέσα, μπορείς να μου πής; Μήπως δε σού φέρνονται καλύτερα απ' ό,τι αξίζεις; Βρέθηκες ποτέ άλλοτε στη ζωή σου σ' ένα τόσο θαυμάδιο τόπο με τόσους υπηρέτες να σε προσέχουν; -"Οχι, απάντησε ή Χάιντι. -Είδαι λοιπόν ένα φοβερά αχάριστο παιδί που δε σκέφτεται τίποτε άλλο από το να κάνη σκανταλιές! δυνέχισε ή κυρία». - Ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο «ΧΑ Ι ΝΤΙ» που κρατάτε στα χέρια σας. Είναι ή i5τορία τής μικρής Χάιντι που δεν μπορούσε να ξεχάση..., τής Χάιντι που πονούσε όταν οι άλλοι πονούσαν, που δεν μπορούσε να αλλάξη τις άπλές χαρές της με την άνετη ζωή... Οι περιπέτειες της μικρής ήρωίδας γοητεύουν, συγκινούν, διδάσκουν...
ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ : Γ. ΓΙΑΚΟΥΜΑΤΟΣ